Het Kabinet krijgt veel kritiek om het bezoekadvies voor verpleeghuizen. Natuurlijk was het geen ideaal beleid, maar kon het Kabinet het goed doen? Voor zover ik nu kan zien waren er 3 drastische opties en de optie om niks te doen.

Geen of zeer beperkt bezoek

Dit is de optie die het kabinet heeft gekozen. In eerste instantie dacht ik dat dit DÉ optie zou zijn. Maar 1 ding is volledig over het hoofd gezien, het personeel van de Verpleeghuizen zat niet in quarantaine. Personeel heeft dus onbedoeld zorgvragers die wel in Quarantaine zaten besmet.

Volledige Lock-Down voor zorginstellingen

In deze optie zouden medewerkers ook in hun vrije tijd in de instelling moeten verblijven. Dat kan niet zonder echt goede beloning. Het was wel de enige reële optie om de Covid-19 besmettingen in Intramurale zorginstellingen te voorkomen.

Het grootste nadeel is dat zorgverleners ook hun eigen gezin niet zien. Niet de eerste stapjes van hun kind, niet bij de verjaardag van broer of zus zijn en ook de hond die zoveel ontspanning geeft niet kunnen uitlaten. Als dit de optie was geweest waar het Kabinet voor had gekozen dan hadden de zorgverleners een bonus van 10 duizenden euro’s per maand moeten krijgen om het mogen eisen. Ik sta dan wel aan de kant van de zorgvragers, maar zonder zorgverleners kunnen zorgvragers niet de voor ons nodige zorg krijgen.

Keuze wel of geen bezoek

Misschien wel de best ogende optie is om zorgvragers en hun naasten te vragen of ze het risico willen lopen besmet te raken. Maar ook hier natuurlijk de vraag of de Medewerkers van de geen bezoek unit in Quarantaine moeten.

Dan hebben we nog helemaal niet gesproken of de vraag ethisch of moreel gezien wel gesteld mag worden. Je brengt namelijk niet alleen je zelf je naaste in gevaar maar ook andere zorgvragers op die unit, de bezoekers van de zorgvragers, ook de zorgverleners breng je in gevaar.

Niks doen

Ook hier de vraag of dit ethisch en moreel te verantwoorden is, ook hier breng je niet alleen jezelf in gevaar, maar ook andere zorgvragers, andere bezoekers en zorgverleners.

Conclusie

Het was dus kiezen tussen een duiveltje op beide schouders van zowel Premier Rutte als van vice Premier Hugo de Jonge. Misschien waren er nog wel veel meer opties, zodat van het hele crisis team op beide schouders weer een ander duiveltje zat.

Kortom, de zo gewenste knuffel voor je kwetsbare dierbare kan een ware Judas kus zijn. Wat er ook gedaan was in de Intramurale zorginstellingen, het was de foute keuze geweest. een goede kon simpelweg gewoon niet, niet omdat het teveel van het personeel gevraagd zou hebben, of omdat het gevaarlijk was. Moreel en ethisch verwerpelijk. Dat zoiezo!