Nederland een Joods-Christelijke cultuur?

In de Middeleeuwen bestond Nederland nog niet als land, wel zijn er geschrifte gevonden waarin onder andere over massamoorden op Joden wordt geschreven, maar omdat is bijna 1000 jaar geleden is ga ik na het benoemen van de pest pandemie over naar de 16de eeuw:

 

Bij de pest pandemie (een nog ergere ziektegolf dan epidemie) tussen ongeveer 1347 en 1349 werden de Joden verdacht van het vervuilen van de water bronnen. Omdat ze volgens hun geloof deze water bronnen niet mochten gebruiken leek deze beschuldiging geloofwaardig. Echter kwam het lage sterfte cijfer onder de Joden door de betere hygiëne zoals in hun geloof voorgeschreven. Later kwamen wij er achter dat hygiëne van levens belang was, en de Pest voet aan de grond kon krijgen door de slechte hygiëne onder de rest van de bevolking.

 

Nieuwe tijd:

 

Pas aan het einde van de 16de eeuw kwamen grote groepen Joodse mensen naar Nederland. In 1604 heeft de Alkmaarse vroedschap ingestemd met de komst van Joden, er kwam wel een Joden reglement.

In dat Reglement stond onder andere dat ze echter wel hun geloof in alle vrijheid mochten beleven, maar ze mochten geen Christenen trouwen, of mensen bekeren.

In 1616 werd in Amsterdam het openbaar belijden van het Joodse geloof strafbaar, in stilte werd gedoogd en mocht dus eigenlijk ook niet.

De zuid-Europese Joden waren al rijk voor ze naar Nederland kwamen, dit in tegenstelling van de oost-Europese Joden, Ze hadden namen zoals Mozkowicz, Polak, van Praag (Nu zeer bekende namen).

In de republiek de 7 Nederlanden (het Nederland van Willen van Oranje (de Zwijger)) mochten Joodse mensen niet lid worden van een gilde.

 

De Franse tijd:

 

Al in het begin van de bezetting van Nederland door het Frankrijk van Napoleon begon de lobby voor gelijke rechten, ze hielden openbare vergaderingen. Op 2 september 1796 werd de Joodse godsdienst gelijk gesteld aan alle andere religies, later dat jaar mochten Joden ook lid worden van Gilden, echter ging dit maar mondjesmaat.

 

Lodewijk Napoleon was de eerste heerser die de Joden tot het volk rekende, en niet meer als aparte groep.

Toen in 1811 de burgelijke stand werd ingevoerd moesten ook Joden een achternaam kiezen, namen uit het beloofde land werden verboden, en gebruik van de Jiddische taal werd ontmoedigd om de integratie te bevorderen.

 

Tweede Wereld Oorlog:

 

Voor Hitler in Nazi Duitsland aan de macht kwam had Nederland een coulant en ruimhartig asiel beleid, vanaf de vluchtelingen stroom vanaf 1935 mochten alleen de rijke Joden ons land in.

 

Tussen 1940 en 1945 zijn Joden massaal afgeslacht en vergast, dit is algemeen bekend en wordt alleen door terroristen ontkent.

 

Zelfs na de tweede wereld oorlog werden Joden niet geaccepteerd, ze waren vermoord, berooid of beroofd. Hun huizen van voor de Oorlog werden door andere beroofd, en de juridische strijd over de bezittingen die zijn afgepakt tijdens de oorlog duren nu bijna 70 jaar later nog steeds voort.

 

Hoe zit het nu?:

 

Mensen die in Amsterdam een Keppeltje dragen krijgen van alles naar hun hoofd geslingerd, en worden voor van alles en nog wat uitgemaakt. De laatste jaren lijkt het antisemitisme (Joden haat) eerder toe te nemen.

 

Ook verwarren mensen het beleid van de Israëlische regering met de mening van Nederlandse Joden.

 

Mijn conclusie:

 

Willen wij een fijn land zijn voor Christenen, Joden en Atheïsten, dan zullen we iedereen gelijk moeten behandelen. Ook de gelovige of ongelovige die hier pas enkele tientallen jaren zijn. 1000 jaar discriminatie, en de geschiedenis kan zich herhalen.

 

 

Bron: Wikipedia “Geschiedenis van Joden in Nederland” via de Nederlandse Wikipedia app