Getting your Trinity Audio player ready...

Zoals vele vaste lezers van deze blog weten ontvang ik ondersteuning vanuit de WMO. Mijn indicaties lopen dit jaar per 31 december af. Dit betekend dat ik vorige maand voor alle indicaties een herindicatie heb aangevraagd. Ik was blij dat deze indicatie dit jaar afloopt en niet vorig jaar omdat er op dit moment een nieuwe aanbesteding voor Zorg in Natura loopt. De concessie partijen zijn inmiddels grotendeels bekend, dus per 1 januari geïndiceerd conform de nieuwe concessie. Echter lijkt de Gemeente de zaken niet zo goed op orde te hebben.

Vanmorgen brak de hel los

Mijn begeleider vertelde vanmorgen dat ze een algemene e-mail van de Gemeente Almere heeft ontvangen waarin staat dat alle indicaties die aflopen tussen 2 november en 31 december “administratief” ofwel ambtshalve worden verlengd. Dit omdat de de aanbesteding nog onduidelijk is of iets dergelijks. Dit verbaasd mij ten zeerste, dit omdat ik maanden geleden een vacature tegenkwam welke al gesloten was. Deze vacature was voor een ZZP’er die het bestek voor de aanbesteding moest concretiseren. Het ging aldus de vacature vooral om het vaststellen van de uren pakketten zoals die in de 3 trajecten vormgegeven dienen te worden. De opdracht liep van 7 februari tot 30 juni dit jaar.

Welke trajecten komen er

Traject 1 Dit traject is vooral bedoeld voor het stabiliseren en orde scheppen in een (bijna) crisis situatie. Er komt hier geen maximum aantal uren. Na dit “paardenmiddel” ga je naar traject 2 of 3

Traject 2 is gericht op stabiliteit en kwaliteit van leven. Hier wordt, veelal, langdurig informele en formele zorg ingezet om op inwoners zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. Dit is, verwacht ik, de groep waar ik in kom te vallen.

Traject 3 is een kortlopend traject van maximaal 2 jaar waar de zorgvrager zoveel mogelijk zelfstandigheid aangeleerd wordt. Het doel is een zo groot mogelijke zelfredzaamheid.

Wat is mijn probleem met de uitstel voor onbepaalde tijd van de WMO herindicatie?

Zelf ben ik het meest gebaat bij duidelijkheid en structuur. Omdat de Gemeente keer op keer de wettelijke termijn van een indicatiestellingsgesprek, kortweg keukentafelgesprek, van 6 weken niet haalt. Het zorgplan wordt nooit binnen 2 weken toegezonden. Laat staan dat je binnen 10 weken duidelijkheid hebt als alle informatie in eerste instantie goed wordt aangeleverd.

De afgelopen 2 keer werd bij het keukentafelgesprek al gezegd dat het goed zou komen. In een democratie moet je een ambtenaar op hen woord kunnen vertrouwen. Het kwam de laatste 2 keer goed. Mijn wantrouwen komt vooral door de eerste herindicatie stelling die de Gemeente Almere met mij doorliep. Er werd ingezet op korten, zonder dossier. De WMO consulenten eisten dat ik hen mijn medisch dossier mee zou geven. Kort ervoor had het KRO-NCRV Journalistiek programma de Monitor, wat tegenwoordig Pointer heet, een item dat medische dossiers in sommige Gemeenten in de lectuur bak in het bedrijfsrestaurant kwamen te liggen gezien. Uiteindelijk kwam het na veel stress en nutteloos voelen goed.

De Gemeente wekt mijn wantrouwen op door het eerste contact

Mijn huisarts zei tijdens een consult tegen mij dat ik moest uitkijken met de Gemeente. Ze stoppen je zorg zomaar zei hij. Gisteravond heb ik de uitzending van Pointer radio uitgezet. Dit deed ik op het moment dat de zin werd uitgesproken: Dat het de vorige keer goed kwam betekend niet dat het deze keer ook goed komt.

Dit ging over de Jeugdwet, een andere wet, welke ook onder verantwoordelijkheid van Gemeenten valt. Ik heb niet opgeslagen in welke Gemeente de reportage is gemaakt. Echter ging dit over het kunnen voldoen aan de Leerplicht of niet.

Kortom

Er zijn veel spookverhalen, die hoeven niet ergens vandaan te komen, zie de Wereldmacht theorie met Rodchield en reptielen van Baudet. Echter zijn er zoveel unieke verhalen die geregeld de mainstream media bereiken dat er, wellicht wat overdreven, wel een kern van waarheid in móet zitten. Het is, zeker na de toeslagen affaire, iedere keer de plicht van een overheid om te laten zien dat we van ze op aan kunnen. Wantrouwen groeit, zelfs bij mij, en dat zegt wel wat denk ik.